تیم فرهنگ و هنر پارس دان
هیث لجر، جوکری که دیگر نمی خندد!
زمینه فعالیت: بازیگر سینما و تلویزیون و کارگردان
تولد: ۴ آوریل ۱۹۷۹ – پرث، غرب استرالیا
مرگ: ۲۲ ژانویه ۲۰۰۸ میلادی (۲۸ سال) – نیویورک، آمریکا
سال‌های فعالیت: ۱۹۹۳ تا ۲۰۰۸
شریک(های) زندگی: میشل ویلیامز (۲۰۰۷–۲۰۰۴)
فرزندان: ماتیلدا لجر
هیث اندرو لجر – Heath Andrew Ledger – معروف به هیث لجر یا هیت لچر – Heath Ledger – زاده ۴ آوریل، ۱۹۷۹ – ۲۲ ژانویه ۲۰۰۸ – بازیگر استرالیایی برندهٔ اسکار بود. هیث لدجر پس از بازی در نقش‌های تلویزیونی در دههٔ ۹۰، شروع به کار در هالیوود کرد و فیلم‌های او هم از لحاظ تجاری و هم از دید منتقدین با موفقیت رو به رو بودند.
زندگی نامه
هیث لجر در شهر پرث در غرب استرالیا به دنیا آمد. مادر او «سلی لجر بل (رمشاو)» معلم زبان فرانسه و پدرش «کیم لجر» رانندهٔ اتومبیل‌های مسابقه‌ای و مهندس معدن بود. مادر او منسوب به کلن کمپبل است و پدرش نیز از خانواده‌ای می‌آید که در شهر پرث برای کارخانهٔ مهندسی‌شان معروف‌اند. نام هیت و خواهرش کیت، از روی نام شخصیت‌های اصلی کتاب بلندی‌های بادگیر -هیت‌کلیف و کاترین- اثر امیلی برونته برداشته شده‌است. هیت اولین تجربه‌های بازیگری‌اش را در ۱۰ سالگی در مدرسهٔ گیلدفورد در نقش پیتر پن تجربه کرد.
زندگی حرفه‌ای
لجر در شانزده سالگی، امتحانات دیپلم دبیرستان را گذراند و از مدرسه بیرون آمد تا به دنبال بازیگری برود و به همراه دوستش تره‌ور دی‌کارلو، تا سیدنی با اتوموبیل رفتند. او حدود یک‌سال بعد به شهر خودش پرث برگشت تا در یک مجموعهٔ تلویزیونی به نام شیرین (۱۹۹۶) نقش یک دوچرخه‌سوار هم‌جنس‌گرا را بازی کند.
او در سال ۱۹۹۶، پیش از اولین فیلم‌بلند استرالیایی‌اش به نام سنگ‌سیاه، در یکی از محصولات کمپانی فاکس به نام غرش بازی کرد. در ۱۹۹۹، هیت لیدجر بازیگر نقش اول فیلم کمدی-تین‌ایجری ۱۰ چیز تو که من ازشون بدم میاد شد و همچنین نقش اول فیلم استرالیایی تحسین‌شدهٔ دو دست بود.
سال‌های ۲۰۰۰
در فاصلهٔ سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۵، لجر در فیلم‌های میهن پرست، ضیافت هیولا، قصهٔ یک شوالیه، چهار پر، ند کلی، فرمان، و برادران گریم نقش‌آفرینی کرد. در سال ۲۰۰۱، جایزهٔ ستارهٔ آیندهٔ شو وست را برای بازی در میهن پرست و به مناسبت اکران جهانی قصهٔ یک شوالیه به دست آورد و در سال ۲۰۰۳، یکی از مردان بازیگر سال استرالیا به انتخاب فصل‌نامهٔ آقایان استرالیایی (GQ Australia) شد.
بازی لجر در سال ۲۰۰۵ در نقش انیس دل‌مار در یکی از مهم‌ترین فیلم‌های آن سال، کوهستان بروکبک، جوایز و نامزدی‌های زیادی برای او به ارمغان آورد. جایزهٔ حلقهٔ منتقدان نیویورک، حلقهٔ منتقدان سن‌فرنسیسکو، و نامزدی اسکار در رشتهٔ بهترین بازیگر نقش اول مرد و جایزه گلدن گلاب از آن جمله‌اند.
استفن هولدن، منتقد سینمایی نیویورک تایمز در نقد خود در مورد کوهستان بروکبک نوشت:
«آقای لجر و جیلنهال (همبازی هیت در کوهستان بروکبک) این قصهٔ عاشقانهٔ دردناک را قابل لمس می‌کنند. آقای لجر به شکل معجزه‌آسایی در زیر پوست شخصیت سفت و سخت خود در فیلم ناپدید می‌شود. بازی او به راحتی با بهترین بازی‌های مارلون براندو و شان پن برابری می‌کند.»
در نقدی دیگر در مجلهٔ رولینگ استون، پیتر ترورز می‌نویسد:
«بازی چشم‌گیر هیت لجر یک معجزهٔ بازیگری است، انگار که او نقش را از درون خودش کنده باشد. لجر نه تنها می‌داند کاراکترش چطور راه‌می‌رود، حرف می‌زند و گوش می‌کند، بلکه حتی می‌داند که او چطور نفس می‌کشد. دیدن او که بوی پیراهن آویزان در کمد جک را فرو می‌برد، مثل فهمیدن درد از دست دادن عشق است.»
سال ۲۰۰۵، لجر در یک نسخهٔ داستانی از شخصیت جووانی کازانوا در مقابل سیه‌نا میلر بازی کرد. این فیلم یک کمدی رومانتیک بود که با برخوردهای متناقضی از جانب منتقدان رو به رو شد. در ۲۰۰۶ او از سوی آکادمی هنرهای تصویری اسکار برای عضویت دعوت شد و در ۲۰۰۷ نیز یکی از شش بازیگری بود که در فیلمی که با نام «من آن‌جا نیستم» از زندگی باب دیلن ساخته شد، نقش دیلن را ایفا کرد.
در سال ۲۰۰۸، لجر نقش هیولای معروف داستان‌های کمیک، «جوکر» در فیلم شوالیه تاریکی (دنباله‌ای بر فیلم بت‌من شروع می‌کند) را بازی کرد. در این فیلم او در مقابل کریستین بیل، هم‌بازی‌اش در فیلم من آن‌جا نیستم نقش‌آفرینی کرده‌است.
او قرار بود در فیلم تصورات دکتر پارناسوس در نقش تونی در مقابل تام ویتس و کریستوفر پلامر بازی کند. این فیلم در زمان مرگ لجر در مرحلهٔ پیش‌تولید بود.
همچنین هیت به همراهی الن اسکات، نویسنده و تهیه‌کنندهٔ سوئدی، در حال کار بر روی اقتباسی از روی پیش‌مرگ ملکه اثر والتر تویس بود. این فیلم قرار بود اولین اثر سینمایی هیت در مقام کارگردان باشد.
کارگردانی
هیث لجر قصد داشت قدم‌هایی در زمینهٔ کارگردانی بردارد که حاصل اولین تلاش‌های او در این زمینه، ساخت چند موزیک‌ویدیو به اضافهٔ یک فیلم کوتاه بود. او در سال ۲۰۰۶، ویدیویی برای بن هارپر، و دو ویدیو برای ان‌فا رپر استرالیایی ساخت. در جشنوارهٔ فیلم ونیز ۲۰۰۷، او از تمایلش برای ساخت فیلمی از زندگی نیک دریک، آوازه‌خوان انگلیسی که در سال ۱۹۷۴ در سن ۲۶ سالگی به شکل غم‌انگیزی مُرد، سخن گفت. هیث لچر بعداً به عنوان اولین قدم برای شروع کار بر روی این پروژه، فیلم کوتاهی به شکل موزیک‌ویدیو با حضور خودش بر روی یکی از آهنگ‌های نیک به اسم سگ چشم سیاه ساخت. فیلم لجر بعداً در یک مجموعه فیلم به نام خانهٔ آن‌ها: بازتاب‌ها در مورد نیک دریک که به یاد نیک دریک تهیه شده بود قرار گرفت.
موسیقی
هیت لچر یک کمپانی ضبط و تهیهٔ موسیقی را با بن هارپر شریک بود. ویدیویی که برای هارپر ساخت نیز بخشی از این شراکت او در کمپانی بود.
تصویر عمومی
هیت رابطهٔ پرتنشی با خبرنگارها و عکاس‌های مزاحم -پاپاراتزی‌ها- داشت. آن‌ها مدعی بودند که هیت در سال ۲۰۰۴ در سیدنی به یکی از آن‌ها تف و بعد هم حمله کرده بوده، که هیت این ادعا را تکذیب می‌کرد. در ژانویهٔ ۲۰۰۶ و در جریان مراسم افتتاحیهٔ کوهستان بروکبک، پاپاراتزی‌ها به عنوان انتقام، با تفنگ‌های آب‌پاش به هیت و میشل ویلیامز حمله کردند که این اتفاق باعث شد لجر خانه‌اش در سیدنی را به قیمت ۷ میلیون‌دلار استرالیایی بفروشد.
رسانه‌ها در مورد دیگری نیز با هیث مشکل داشتند. در جریان مراسم اهدای جوایز سالانهٔ بازیگران (S.A.G)، هنگامی که لجر به همراهی جیک جیلنهال بر روی صحنه رفت تا کلیپی از کوهستان بروکبک را معرفی کند، با خنده، طوری متن معرفی را خواند که بعداً این رفتارش از سوی لس‌آنجلس تایمز، به نوعی تمسخر همجنس‌گراها تعبیر شد. لجر بعداً اعلام کرد که این رفتارش صرفاً به علت اضطراب موجود در صحنه بوده، چون تنها چند دقیقه قبل از مراسم به او اعلام کرده بودند که باید جوایز را او اهدا کند و خطاب به روزنامه گفته بود «من متاسفم و به‌خاطر مضطرب‌بودن‌ام عذرخواهی می‌کنم!»
لچر یک بار دیگر زمانی از سوی خبرگزاری‌ها مورد سرزنش قرار گرفت که در مصاحبه‌ای گفته بود که کوهستان بروکبک در ویرجینیای غربی توقیف شده‌است، در حالی‌که حقیقت این‌طور نبود و فقط یک سینما چنین کاری کرده بود. همچنین او گفته بود که در ویرجینیای غربی تا دههٔ ۸۰، اعدام بدون محاکمه وجود داشته‌است. بنا بر ادعای مورخان، چنین چیزی صحیح نبوده و آخرین اعدام‌های از این دست در آمریکا به ۱۹۳۱ برمی‌گردند.
زندگی خصوصی
لجر همسر میشل ویلیامز، هم‌بازی‌اش در فیلم کوهستان بروکبک، بود. دختر آن‌ها به نام ماتیلدا رز در روز ۲۸ اکتبر ۲۰۰۵ به دنیا آمد و جیک جیلنهال و بیزی فیلیپس ، پدرخوانده و مادرخواندهٔ ماتیلدا شدند.
در آگوست ۲۰۰۷، هفته‌نامهٔ آس ویکلی مدعی شد که هیث و میشل به علت وضعیت کاری پرمشغله‌شان از یکدیگر جدا شده‌اند. در آن زمان نه میشل و نه هیت این ادعا را تایید نکردند. در سپتامبر همان سال، پدر میشل در مصاحبه‌ای با سیدنی تلگراف تایید کرد که آن دو از هم جدا شده‌اند.
مرگ
در روز ۲۲ ژانویهٔ ۲۰۰۸، پیکر هیت در آپارتمانش در طبقهٔ چهارم ساختمانی در خیابان ۴۲۱ بروم در محلهٔ سوهوی نیویورک پیدا شد. بنابر گزارش پلیس، ترسا سولومون، خدمتکار خانه حدود ساعت ۱۲:۳۰ ظهر به آپارتمان هیت می‌رود و وقتی حدود ساعت یک برای تعویض لامپ حمام به اتاق هیت وارد می‌شود، او را در حالی پیدا می‌کند که روی تخت رو به صورت دراز کشیده و پارچه‌ای سفید تا روی شانه‌اش بالا کشیده شده بوده و خروپف می‌کرده. حدود یک‌ساعت و نیم بعد ماساژور هیت به آپارتمان او می‌آید. تا ساعت ۳ هیت از اتاق بیرون نمی‌آید، و به همین علت ماساژور به موبایل هیت زنگ می‌زند و جوابی نمی‌گیرد.
او سپس وارد اتاق هیت می‌شود و شروع به آماده کردن میز ماساژ و بعد هم سعی در بیدار کردن هیت می‌کند. بعد از آن با موبایل مری-کیت آلسن تماس می‌گیرد که شماره‌اش در دفتر تلفن موبایل هیت بوده‌است. مری-کیت می‌گوید که یکی از افراد محافظش را به آپارتمان خواهد فرستاد. بعد از این‌که ماساژور دوباره سعی در بیدار کردن هیت می‌کند، به اورژانس زنگ می‌زند. ماموران اورژانس اقدامات اولیه را انجام می‌دهند، ولی در ساعت ۳:۳۶ بعدازظهر، اعلام می‌کنند که هیت مُرده‌است.
پلیس گفته‌است که با وجود قرص‌هایی که در اتاق هیت پیدا کرده‌اند ولی هیچ نشانهٔ مشخصی که حاکی از خودکشی هیت باشد یافت نشده.
دو هفته پس از مرگ لجر، مرگ او تصادفی، و بر اثر مسمومیت شدید دارویی در نتیجهٔ مصرف هم‌زمان چندین نوع قرص ضداضطراب و مسکن و خواب‌آور اعلام شد. در گزارش مرکز پزشکی نیویورک آمده‌است که در خون لجر، مقادیری از مسکن‌های اکسیکودون (که در اکسیکونتین یافت می‌شود)، هیدروکودون (که در ویسودین یافت می‌شود) و ضداضطراب‌های دیازپام، تمازپام الپرزولام (که در والیوم و زاناکس و رستوریل وجود دارند) و دوکسیلامین پیدا شده‌است.»
پیامدها
خانوادهٔ لجر، همان روز در جلوی منزل مادر هیت در شهر پرث، نامه‌ای را در حضور خبرنگاران خواندند:
«ما، خانوادهٔ هیت، مرگ دردناک و زودهنگام فرزند و برادر عزیزمان و پدر ماتیلدا را تایید می‌کنیم. او در خوابی آرام در ساعت ۳:۳۰ بعدازظهر در اتاقش توسط خدمتکار منزلش پیدا شده‌است. ما از همهٔ دوستان و مردم در همه‌جای دنیا تشکر می‌کنیم. هیت در طول زندگی کوتاهش بر مردم بسیاری تاثیر گذاشته‌است، ولی عدهٔ کمی بودند که او را واقعاً بشناسند. او مهربان و عاشق زندگی بود. در حال حاضر هم درخواست می‌کنیم که وضعیت ما را درک کنید و اجازه بدهید که در خلوت خودمان بتوانیم با این اتفاق کنار بیاییم.»
در واکنش به مرگ هیت، همسر سابقش میشل ویلیامز اعلام کرد که شنیدن این خبر برایش بسیار ناگوار بوده و هواپیمایی برای بازگشت از سوئد به آمریکا گرفته‌است. گفته شده که ویلیامز با شنیدن خبر مرگ هیت، شروع به گریه و فریاد کرده و این اتفاق تاثیر شدیدی بر او گذاشته. همچنین کوین راد، نخست‌وزیر استرالیا در واکنش به این خبر گفت «بسیار دردناک است که ما یکی از بهترین بازیگران کشورمان را در اوائل زندگی‌اش از دست دادیم» ، نیکول کیدمن مرگ هیت را یک تراژدی نامید و با خانوادهٔ هیت ابراز همدردی کرد، و الن هورن، مدیر و رییس کمپانی برادران وارنر گفت «جامعهٔ هنر استعداد بسیار بزرگی را از دست داد. هیت بازیگری بزرگ و انسانی استثنایی بود.»
همکاران جیک جیلنهال سر صحنهٔ فیلم برادرها در نیومکزیکو گفته‌اند که او پس از شنیدن خبر مرگ هیت، تا مدتی گیج بوده و بعد هم بلافاصله برگشته و فقط مدتی بعد برای گرفتن یکی از صحنه‌ها دوباره به نیومکزیکو رفته. جیلنهال مدتی قبل در جریان فیلمبرداری یکی از صحنه‌های همین فیلم که در زندان می‌گذشته، مثل زندانیانی که عکس عزیزانشان را به دیوار سلول می‌زنند، به عنوان شوخی عکس لجر را به دیوار زده بوده.
هشت روز بعد از مرگ لجر، ویدیویی از او در اینترنت پخش شد که لجر را در حال استفاده از مواد مخدر نشان می‌دهد و لجر در این ویدیو می‌گوید که او بیست سال است که روزی پنج نخ حشیش مصرف می‌کند. در پی انتشار این ویدیو، دو برنامهٔ مشهور تلویزیونی در آمریکا این ویدیو را به قیمت ۲۰۰٬۰۰۰ دلار برای پخش خریدند، ولی بعداً اعلام کردند که در حمایت از هیت لجر و برای احترام به خانوادهٔ او، این ویدیو را در برنامهٔ خود پخش نخواهند کرد. گفته شده که سه بازیگر هم نسل لجر، یعنی اسکارلت یوهانسون، ناتالی پورتمن و جاش برولین در این تصمیم‌گیری نقش داشته‌اند و از نفوذ خود برای جلوگیری از پخش این ویدیو استفاده کرده‌اند.
گفته شده که میشل و هیت درگیری شدیدی بر سر مصرف هرویین، کوکایین و قرص با یکدیگر داشته‌اند و ویلیامز چندین بار لجر را به مراکز ترک اعتیاد برده بوده.
تری گیلیام کارگردان آخرین فیلم لجر به نام تصورات دکتر پارناسوس، برای این که قسمت‌های فیلمبرداری شده از هیت در فیلم باقی بماند و مجبور به حذف آن‌ها نشود، تصمیم گرفت که باقی‌ماندهٔ بازی‌های نقش او را به سه قسمت تقسیم کند و به سه بازیگر، یعنی جانی دپ، جود لاو و کالین فارل بسپارد. به این ترتیب هیت به علاوهٔ این سه بازیگر، در این فیلم مکمل نقش یکدیگر خواهند بود.
بنا بر وصیت‌نامهٔ هیت، همهٔ اموال او به والدین و سه خواهرش رسید و با این حال هنوز وضعیت بعضی از اموالی که در وصیت‌نامه نبوده‌اند، معلوم نیست.
هیث لجر، جوکری که دیگر نمی خندد!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر