گروه ورزشی پارس دان
عابدین‌زاده: در کشتی عمرم از بین رفت
روزنامه شرق: داود عابدین‌زاده یکی از استعدادهایی بود که محمد بنا، معمار نسل طلایی کشتی فرنگی ایران، او را کشف کرد. سال ٢٠٠۵ بود که او به همراه حمید سوریان، مدال طلای مسابقات جوانان جهان را به دست آورد. عابدین‌زاده در حالی با این قهرمانی نوید ظهور یک پدیده و ستاره درخشان را در این رشته داده بود که همه انتظار درخششی مشابه با سوریان را از او داشتند. در شرایطی که این مدال طلا سرآغازی برای افسانه‌ای‌شدن سوریان شد؛ اما افتخارآفرینی این فرنگی‌کار شهریاری در میادین بین‌المللی ادامه‌دار نشد و نتوانست آن‌طور که باید انتظارات را در تیم ملی بزرگسالان هم برآورده کند. روزهای خوب عابدین‌زاده بعد از قهرمانی در جهان محدود به سال ٢٠٠۶ بود؛ جایی که نقره جوانان جهان را گرفت. قهرمان بزرگسالان آسیا شد و در بازی‌های آسیایی ٢٠٠۶ به نایب‌قهرمانی رسید. مدال برنز آسیا در سال ٢٠١٠ آخرین عنوانی بود که این فرنگی‌کار وزن ٨۴ کیلوگرم از آنِ خود کرد.
عابدین‌زاده در تمام سال‌های حضورش در اردوهای تیم‌های ملی فرنگی چند بار تا یک‌قدمی بازگشت به اوج هم پیش رفت؛ ولی در میادین جهانی به توفیقی نرسید. پشت‌خط‌ماندن او در این چند سال اخیر حتی باعث شد تا زمزمه‌هایی درباره مهاجرت او به جمهوری آذربایجان هم شنیده شود. با‌این‌حال قهرمان کشتی فرنگی آسیا مدت‌هاست از تیم ملی دور است در ٣١سالگی راه دیگری را برای ادامه حضورش در ورزش قهرمانی در پی گرفته است. راهی که امیرعلی اکبری، دیگر فرنگی‌کار دور‌مانده از تیم ملی به او نشان داده است.امیرعلی اکبری، قهرمانی اسبق جهان که به دلیل انجام دوپینگ مادام‌العمر از حضور در همه میادین بین‌المللی این رشته محروم شد، دو، سه سالی است که در رشته «ام‌ام‌ای»، ورزش هنرهای رزمی فعالیت می‌کند. او که حالا به یکی از چهره‌های صاحب‌نام در این رشته تبدیل شده، چند ماهی است که به هم‌تیمی قدیمی خود تمرین و مشاوره می‌دهد. عابدین‌زاده در گفت‌وگو با «شرق» از ورودش به «ام‌ام‌ای» می‌گوید: «دلیلی که باعث شد تا به رشته «ام‌ام‌ای» ورود کنم، امیرعلی اکبری، رفیق و هم‌تیمی ١۵، ١۶ساله‌ام بود. بعد از آن که امیر وارد «ام‌ام‌ای» شد، نگاه من هم به این رشته خریدارانه‌تر شد. اینکه می‌دیدم مثل او می‌توانم دوباره به دنیای قهرمانی برگردم و در ورزشی فعالیت کنم که با فنون کشتی سروکار دارد، خیلی برایم خوشایند بود.
من عاشق کشتی هستم و هرگز نمی‌خواهم از آن دور باشم. ورزشکارها به جز مرگ طبیعی‌شان مرگ دیگری هم دارند. آن مرگ زمانی است که دیگر نمی‌توانند رقابت کنند و برای همیشه کنار می‌روند. من نمی‌خواهم به این زودی‌ها از صحنه این رقابت خارج بشوم. با ورود به این رشته توانستم از احساس کسوتی که به کشتی فرنگی دارم، هم راحت شوم. امیر با کمک‌ها و مشاوره‌هایی که به من داد، یک تولد دوباره به من داد. عمر ورزشی‌ام را تمدید کرد. او فرصتی به من داد که یک بار دیگر توانایی‌های خودم را بیازمایم. امیر یک سال از من کوچک‌تر است؛ اما مثل یک برادر بزرگ‌تر تجربیاتش را در این ورزش در اختیار من گذاشته است. البته باید از آقایان استکی، علایی، بختیاری و شاملو هم که مربی‌ام در بخش‌های مختلف بودند، تشکر ویژه کنم».
مخالفت وزارت ورزش
«ورزش «ام‌ام‌ای» در حالی چند سالی است در بین جوانان ایرانی محبوبیت زیادی پیدا کرده که یکی از عمده‌ترین دلایل این محبوبیت به حضور امیرعلی اکبری، قهرمان سابق کشتی فرنگی جهان، در این رشته ورزشی برمی‌گردد. ورزشی که البته وزارت ورزش و جوانان به دلیل نوع مبارزاتش که آن را خشونت می‌نامند، به‌شدت با آن مخالف است. این وزارتخانه در نامه‌ای به فدراسیون‌های ورزش‌های رزمی که متولی اصلی آن است، هر‌گونه فعالیت در این رشته رزمی را ممنوع اعلام کرده است. با‌این‌حال در این شرایط خیلی از مبارزان «ام‌ام‌ای» در داخل کشور در باشگاه‌های خصوصی در این زمینه فعالیت می‌کنند و به صورت شخصی در مسابقات این رشته هم شرکت می‌کنند.عابدین‌زاده در واکنش به اینکه «ام‌ام‌ای» ورزش خشونت‌آمیزی است، می‌گوید: «مردم و مسئولان چون در این رشته خون می‌بینند، فکر می‌کنند ورزش خشنی است؛ اما باید بگویم که ظرافت‌های «ام‌ام‌ای» شاید ١٠ برابر ورزش کشتی باشد.
روز اول خود من همین نگرش را داشتم؛ اما تا وقتی وارد آن نشوی، نمی‌توانی آن را حس کنی. اتفاقا «ام‌ام‌ای» یک ورزش حرفه‌ای است که باید نگاه حرفه‌ای به آن داشته باشی. اگر غیر‌از‌این باشد، نمی‌توانی در آن موفق شوی. متأسفانه همین دیدگاه مسئولان و متعاقب آن، نبود اطلاع‌رسانی از اخبار مسابقات این ورزش و معرفی‌نکردن درست این رشته از سوی رسانه‌ها، باعث شده تا مردم ذهنیت خوبی درباره «ام‌ام‌ای» نداشته باشند. این در حالی است که «ام‌ام‌ای» جزء یکی از ورزش‌های اصلی کشورهای خارجی است که به آن اهمیت ویژه می‌دهند و مسابقات بین‌المللی برای آن برگزار می‌کنند».آخرین حضور داوود عابدین‌زاده روی تشک کشتی، سال گذشته در رقابت‌های جام باشگاه‌های جهان بود. جایی که با برتری او برابر حریف ترک تیم سینا صنعت ایذه به مقام قهرمانی این مسابقات رسید.فرنگی‌کار سابق تیم ملی در وزن ٨۴ و ٧۴ کیلوگرم، رسما حرفی از خداحافظی از دنیای کشتی نزده؛ اما بعید است با بالارفتن سنش دیگر جایی در تیم ملی فرنگی ایران داشته باشد.
ضمن اینکه حضور در ورزش «ام‌ام‌ای» هم شور و هیجانی به زندگی او داده که بیشتر می‌خواهد روی این موضوع تمرکز کند: «من هیچ‌وقت خداحافظی نکردم. دو هفته بعد از مسابقات جام باشگاه‌های جهان، یک جام اوپن بود که من نتوانستم در آن شرکت کنم؛ چون باید دوباره وزن زیادی کم می‌کردم. من نمی‌خواهم تصمیم‌های شورای فنی کشتی فرنگی و مسئولان فدراسیون را به چالش بکشم؛ اما آن زمان اتفاقات جالبی نیفتاد و من را اعزام نکردند و نتوانستم در تیم ملی باشم. متأسفانه در ورزش کشتی شرایط به این شکل است که دیگران برایت تصمیم می‌گیرند. من سال‌ها عمرم را در این ورزش گذاشتم و سختی زیادی تحمل کردم؛ اما عمرم الکی رفت. در کشتی اعمال سلیقه‌ها و انتصاب‌ها، نمی‌گذارند آن طور که باید نتیجه بگیری». داوود عابدین‌زاده تا اواخر سال باید اولین حضورش را در مسابقات بین‌المللی «ام‌ام‌ای» تجربه کند. او دو ماه گذشته را در یکی از کمپ‌های مختص این رشته در تایلند تمرین کرده است.
عابدین‌زاده: در کشتی عمرم از بین رفت
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر