تیم فرهنگ و هنر پارس دان
۴ فیلم برتر «استیون سودربرگ»؛ آقای همه‌فن‌حریف سینما
پس از این موفقیت، سودربرگ نزدیک به یک دهه را با ساختن فیلم‌هایی کم‌هزینه گذراند که در گیشه شکست می‌خوردند، اما او مأیوس نشد تا این‌که در سال ۱۹۹۸، با فیلم «خارج از دید» که از بازی جورج کلونی و جنیفر لوپز سود می‌جست به این دوران پایان داد و دوره‌ی تازه‌ای از کارنامه‌ی هنری او را گشود تا جایی که در سال ۲۰۰۱ برای دو فیلم «ارین براکویچ» و «قاچاق» بار دیگر نامزد اسکار کارگردانی شد و این بار توانست این جایزه را برای فیلم «قاچاق» به‌دست آورد. از آخرین باری که یک نفر برای کارگردانی دو فیلم نامزد اسکار می‌شد ۶۰ سال می‌گذشت (مایکل کورتیز که به جایزه نرسید) و تکرار این دو نامزدی در یک سال در گلدن‌گلوب و جوایز صنف کارگردانان امریکا (GDA) رکوردی منحصربه‌فرد برای سودربرگ خلق کرد.
در سال‌های بعد سودربرگ هم‌پای ساختن فیلم‌های تجاری مثل «یازده یار اوشن» و دنباله‌هایش، همچنان به کارگردانی فیلم‌هایی که به علایق هنری و تجربی‌اش پاسخ می‌داد ادامه داد. او پس از «خارج از دید» در پنج فیلم دیگر هم با جورج کلونی همکاری کرد، اما پس از فیلم «آلمانی خوب» (۲۰۰۶)، عملاً مت دیمن دیگر بازیگر سه‌گانه‌ی «اوشن» پای ثابت فیلم‌هایش شد تا درمجموع هفت فیلم هم با او کار کند.
سودربرگ بعد از سه‌گانه‌ی «اوشن» فیلم دوقسمتی «چه» را با بازی بنیسیو دل‌تورو در نقش ارنستو چه‌گوارا انقلابی آرژانتینی ساخت و با هر دو فیلم برای سومین بار به بخش مسابقه‌ی جشنواره‌ی کن رفت که دل‌تورو توانست جایزه‌ی بازیگری این جشنواره را به‌دست آورد.
پس از فیلم «عوارض جانبی» در سال ۲۰۱۳ که از بازیگرانی مثل رونی مارا، کاترین زتاجونز و جود لا سود می‌جست و آخرین حضورش را در جشنواره فیلم برلین رقم زد، در مصاحبه‌هایی گفت می‌خواهد از سینما کنار بکشد و بازنشسته شود. سال بعد یک سریال موفق با نام «The Knick» را کارگردانی کرد و تا ۲۰۱۷ که کمدی «لوگان خوش‌شانس» را کارگردانی کرد به سینما بازنگشت.
چهار فیلم برتر او را با هم مرور می‌کنیم که همگی در فاصله‌ی چهار سال تولید شده‌اند:
یازده یار اوشن (Ocean’s Eleven) (۲۰۰۱)
نخستین فیلم از سه‌گانه‌ی جنایی و مهیج «اوشن» در حقیقت بازسازی فیلمی با همین نام محصول سال ۱۹۶۰ است. فیلم اول با بازی گروه «رت پک» ازجمله فرانک سیناترا و دین مارتین و با کارگردانی لوئیس مایلستون ساخته شده بود. استیون سودربرگ هم از بازیگران مشهوری مثل جورج کلونی، برد پیت، مت دیمن، دان چیدل، اندی گارسیا و جولیا رابرتس برای نسخه‌ی جدید سود جست. در این فیلم دنی اوشن (با بازی کلونی) و ۱۱ هم‌دستش برنامه‌ریزی می‌کنند که سه کازینوی لاس‌وگاس را به‌طور هم‌زمان سرقت کنند.
خارج از دید (Out of Sight) (۱۹۹۸)
نخستین همکاری سودربرگ با جورج کلونی یک درام جنایی و رمانتیک است که بر اساس رمانی به همین نام اثر المور لئونارد اقتباس شده است. در این فیلم یک دزد حرفه‌ای بانک (با بازی کلونی) از زندانی در فلوریدا می‌گریزد و مجبور می‌شود زمانی را با یک مارشال (با بازی جنیفر لوپز) که ربوده شده بگذراند. وقتی استودیو یونیورسال این فیلم را که حضور جورج کلونی در آن قطعی شده بود به سودربرگ پیشنهاد داد، او بین این فیلم و یک پروژه‌ی دیگر در تردید بود که مدیر اجرایی فیلم به او گفت این‌طور موقعیت‌ها همیشه جور نمی‌شود و سودربرگ با گوش کردن به این نصیحت به‌نوعی آینده‌ی حرفه‌ای خودش را نجات داد. در ابتدا قرار بود نقش مارشال امریکایی را ساندرا بولاک بازی کند، اما سودربرگ بعد از مدتی وقت گذراندن با این دو به این نتیجه رسید که آن‌ها می‌توانند زوج خوبی باشند، اما نه برای این فیلم؛ و لوپز جایگزین بولاک شد. فیلم در رشته‌های فیلمنامه‌ی اقتباسی و تدوین نامزد اسکار شد. سریال «کارن سیسکو» بعدها براساس این فیلم ساخته شد.
ارین براکویچ (Erin Brockovich) (۲۰۰۰)
قاچاق (Traffic) (۲۰۰۰)
فیلمی که از پنج نامزدی اسکار چهارتایش را ببرد، فیلمی که تنها اسکار کارگردانش را برای او به‌دست بیاورد، می‌تواند مهم‌ترین فیلم آن کارگردان باشد: درام جنایی و مهیج «قاچاق» که در زمان خودش واقعاً فیلم متفاوتی بود و بعدها ده‌ها فیلم سعی کردند سبک آن را تقلید کنند. سودربرگ در این فیلم تجارت غیرقانونی موادمخدر را از چند زاویه دیده است: مصرف‌کنندگان، مجریان قانون، سیاستمداران و قاچاقچی‌ها. این داستان‌ها به‌شکل موازی روایت می‌شوند، با وجود این‌که برخی از شخصیت‌ها در طول فیلم برخوردی با هم ندارند.
در این فیلم بازیگران مشهوری مثل مایکل داگلاس، دان چیدل، بنیسیو دل‌تورو، دنیس کواید و کاترین زتاجونز بازی کردند. سودربرگ پیشنهاد کمپانی فاکس قرن بیستم را برای بازی هریسون فورد در نقش اصلی فیلم نپذیرفت، چون مجبور بود تغییرات عمده‌ای در فیلمنامه بدهد و او فیلم را با یواس‌ای‌فیلمز ساخت؛ فیلم‌برداری را خودش انجام داد و برای هر داستان یک تونالیته‌ی رنگی متفاوت درنظر گرفت تا مخاطب راحت‌تر داستان‌ها را از هم تفکیک کند. فیلم نخستین بار در بخش مسابقه‌ی جشنواره‌ی فیلم برلین به‌نمایش درآمد و دل‌تورو توانست از این جشنواره جایزه‌ی بازیگری بگیرد، جایزه‌ای که آن را در اسکار، گلدن‌گلوب و بفتای همان سال تکرار کرد.
۴ فیلم برتر «استیون سودربرگ»؛ آقای همه‌فن‌حریف سینما
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر