تیم دانش و فناوری پارس دان
هاورکرافت LCAC؛ اسب باری سپاه تفنگداران دریایی آمریکا
هاورکرافت‌های LCAC برای جابه‌جایی ۶۰ تا ۷۵ تن بار طراحی شده و در ترابری ساحلی کاربرد دارند. در عملیات‌های پیاده شدن در ساحل، این شناورها پیوسته بین کشتی‌های ترابری و تهاجمی دوزیست (آبی-خاکی) و ساحل حرکت کرده و نیروها را از کشتی به ساحل انتقال می‌دهند. بسته به نوع عملیاتی که در جریان باشد، نوع محموله آنان متفاوت است؛ مثلا در عملیات‌های تهاجمی، LCAC اقدام به جابه‌جایی تانک کرده و در عملیات پشتیبانی لجستیکی نیز می‌تواند تجهیزاتی همچون مهمات را در ساحل پیاده کند.
هاورکرافت‌های LCAC به بیش از ۷۰ درصد سواحل دنیا دسترسی دارد، این درحالی است که کشتی‌های ساحل‌نشین عادی تنها توان دستیابی به ۱۵ درصد از سواحل دنیا را داشتند. کشتی ساحل‌نشین به شناورهای کوچک و متوسطی گفته می‌شود که همچون کشتی‌های عادی در آب حرکت می‌کند، اما توان حرکت در آب‌های بسیار کم عمق ساحل و رسیدن کامل به خشکی جهت پیاده کردن نیروها را نیز دارند.
هاوارکرافت‌های LCAC در آغاز زمان عملیاتی شدن خود در سال ۱۹۸۷، در کشتی ترابری دوزیست یواس‌اس جِرمن‌تاون (USS Germantown) به شناسه LSD-42 به خدمت گرفته شدند و تا به‌امروز نیز همچنان در خدمت هستند. این شناورها هر آن‌چه که فکرش را کنید جا‌به‌جا می‌کنند و به لطف گنجایش بالایشان، محدودیتی در حمل بار ندارند. از تانک اصلی میدان نبرد M1 آبرامز (Abrams) و نفربرهای زرهی گرفته تا نیروهای پیاده! این هاوارکرافت‌ها از عقب کشتی‌های دوزیست وارد بارانداز این شناورهای پیل پیکر شده ودر آنجا اقدام به سوار و یا پیاده کردن نیروها می‌کنند.
تانک آبرامز درحال پیاده شدن از LCAC
نیروی دریایی آمریکا هم‌اکنون دارای ۹۱ فروند هاورکرافت LCAC است. قرار است تا پایان ۲۰۱۸، ۶۴ فروند از آن‌ها در برنامه افزایش عمر خدمتی دستخوش بهسازی و تعمیرات شده تا بدین ترتیب ۱۰ سال دیگر بر عمر خدمتیشان افزوده شود. در نهایت نیز نیروی دریایی قصد دارد هاورکرافت‌های جدید و در دست توسعه خود به نام SSC را جایگزین LCAC کند.
کشتی‌های دوزیست بسته به اندازه‌شان، چند فروند LCAC به همراه خود دارند؛ برای نمونه، کشتی تهاجمی دوزیست یواس‌اس کیرسارج (USS Kearsarge) به شناسه LHD-3، بیش از سه فروند LCAC به همراه خود دارد و می‌تواند با استفاده از این هاورکرافت‌ها و دیگر تجهیزات ترابری همچون هلیکوپترها و نفربرهای تهاجمی دوزیست، به سرعت اقدام به پیاده کردن بیش از دو هزار تفنگدار دریایی و دیگر تجهیزات همراه خود در ساحل کند.
یک فروند LCAC درحال امداد رسانی به مردم شهر ملابوه در اندونزی
این هاورکرافت‌ها علاوه بر ماموریت‌های نظامی، ماموریت های غیرنظامی و بشردوستانه نیز انجام می‌دهند. برای نمونه، پس از زمین‌لرزه سال ۲۰۰۴ و سونامی اقیانوس هند، کشتی تهاجمی دوزیست یواس‌اس بونهم ریچارد (USS Bonhomme Richard) به شناسه LHD-6، با کمک هاورکرافت‌های LCAC خود اقدام به امداد رسانی و تحویل آذوقه و دارو به مردم اندونزی کرد.
هاورکرافت‌های LCAC هرکدام دارای ۵ خدمه هستند. این شناورها ۲۸ متر دارازا و ۱۴.۷ متر پهپنا دارند. بیشینه وزن آن‌ها هنگام بارگذاری کامل ۱۹۵ تن است و با این وزن می‌توانند با سرعت ۷۵ کیلومتر بر ساعت حرکت کنند. برد این شناورها نیز هنگام حمل بار و حرکت با سرعت ۶۵ کیلومتر بر ساعت، بیش از ۵۵۵ کیلومتر است. ناگفته نماند برد این هاورکرافت بسیار بیشتر از برد مورد نیاز آن در عملیات هاست؛ چراکه کشتی های دوزیست هنگام پیاده کردن نیرو در ساحل، در فاصله ۵۵۵ کیلومتری از آن قرار نمی‌گیرند.
و اما این هاورکرافت‌ها چگونه در هوا شناور می‌مانند؟ LCAC دارای ۴ موتور توربین گازی (مشابه موتور جت) مدل TF-40B است که هریک بیش از ۱۶ هزار اسب بخار قدرت دارند. دوتای آن‌ها اقدام به فراهم کردن نیروی برا (لیفت) کرده و هاورکرافت را روی بالشتکی از هوا بالا می‌آورند تا در هوا شناور بماند و دوتای دیگر نیز پیشران هستند و با چرخاندن دو پروانه پیشران بسیار بزرگ، شناور را به سوی جلو می‌رانند. این شناورها برای دفاع از خود به دو تیربار سنگین ۱۲.۷ میلی‌متری HB2، یک تیربار چندمنظوره ۷.۶۲ میلی‌متری M240 و یک نارنجک‌انداز خودکار ۴۰ میلی‌متری MK-19 MOD3 مسلح هستند. برخی از آنان یک توپ گتلینگ ۴ لول ۳۰ میلی‌متری مدل GAU-13 نیز همراه خود دارند.
هاورکرافت LCAC؛ اسب باری سپاه تفنگداران دریایی آمریکا
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر