گروه ورزشی پارس دان
هندبال ایران دوباره به اغما رفت
روزنامه شرق: ناکامی تیم ملی هندبال در رقابت‌های قهرمانی آسیایی اخیر، به همکاری «بروت ماچک» با این تیم خاتمه داد. قرارداد این مربی اسلوونیایی تا پایان این مسابقات بود که بعد از کسب نتایج ضعیف تیمش دیگر تمدید نشد. علیرضا رحیمی، رئیس فدراسیون هندبال روز گذشته رسما این خبر را تأیید کرد و گفت باید به دنبال جذب یک مربی خارجی طراز اول دیگر برای تیم ملی بزرگسالان باشند. تیم ملی هندبال ایران در حالی در هجدهمین دوره پیکارهای قهرمانی آسیا شرکت کرد که با دراختیارداشتن ١٠ لژیونر، امیدوار به کسب سکو و سهمیه رقابت‌های قهرمانی جهان ٢٠١٩ بود. عملکرد شاگردان ماچک اما در این مسابقات اصلا رضایت‌بخش نبود و نتوانستند به‌عنوانی بهتر از پنجمی برسند. فدراسیون هندبال در شرایطی بعد از مدت‌ها بی‌سروسامانی، سرمربی تیم ملی بزرگسالان را مشخص کرد که برای سومین بار باز هم روی ماچک دست گذاشت. اولین حضور ماچک در ایران به هشت سال پیش برمی‌گردد.
زمانی که علیرضا رحیمی دوره اول ریاست خود را در فدراسیون سپری می‌کرد. ماچک، بازیکن اسبق هندبال اروپا، در نخستین تجربه خود به‌عنوان سرمربی تیم ملی ایران، مقام نایب‌قهرمانی بازی‌های آسیایی سال ٢٠١٠ در گوانگ ژو چین را به ارمغان آورد. مقامی ارزشمند که در تاریخ ورزش کشور در این رویداد مهم بی‌سابقه بود. با استعفای رحیمی از ریاست فدراسیون، ماچک هم به حال خودش رها شد تا اینکه مسئولان وقت عذر او را خواستند و این‌بار «رافائل»، گزینه اسپانیایی را سرمربی تیم ملی کردند. رافائل بعد از ماچک کمتر از هشت ماه هدایت این تیم را بر عهده داشت اما حضور او هم دوامی نیاورد و فدراسیونی‌ها، مجددا برای بازی‌های آسیایی ٢٠١۴ اینچئون (دفاع از عنوان نایب‌قهرمانی دوره قبل) و مسابقات قهرمانی جهان ۲۰۱۵ با ماچک به توافق رسیدند. ماچک اما در این دوره نتوانست خاطره خوش بازی‌های دوره قبل را برای هندبال ایران تداعی کند و در اینچئون چهارم و در رقابت‌های قهرمانی جهان قطر بیست‌ویکم شد. در این مقطع مسئولیت تیم را به عرفان اسماعیلاگیچ، مربی بوسنیایی دادند که حضور او در ایران نیز خیلی کوتاه‌مدت بود. اسماعیلاگیچ، اردیبهشت سال ٩۵ به دلیل ناکامی این تیم در کسب سهمیه جهانی و راهیابی به المپیک ٢٠١۶ ریودوژانیرو، به صورت توافقی با فدراسیون هندبال قطع همکاری کرد. هندبالیست‌های ایرانی از آن زمان تاکنون بدون مربی بودند تا اینکه علیرضا رحیمی با ریاست دوباره‌اش در فدراسیون هندبال، به فکر برگرداندن بروت ماچک افتاد. مدال نقره بازی‌های آسیایی ٢٠١٠ گوانگ ژو که جزء موفقیت‌های کارنامه رحیمی به حساب می‌آید، مهم‌ترین دلیلی بود که او ریسکی بزرگ کرد تا به حضور سه‌باره ماچک در ایران خوش‌بین باشد. اما افسوس که این مرد ۵١ساله که لقب «مربی جادویی» را به او داده‌اند، این‌بار هم نتوانست ناجی یک لشکر هندبالیست لژیونری باشد که به‌عنوان نسل طلایی هندبال ایران از آنها نام می‌برند.
بدون ترید باید گفت ماچک هم مثل رحیمی ریسک بزرگی کرد که برای سومین مرتبه سرمربیگری هندبالیست‌های ایرانی را پذیرفت. چراکه او تنها یک ماه مفید برای آماده‌سازی این ملی‌پوشان فرصت داشت. این مربی اوایل دی ماه و در فاصله کمتر از یک ماه به آغاز مسابقه‌های قهرمانی آسیا و انتخابی قهرمانی جهان در کره‌جنوبی به ایران آمد و اردوی آماده‌سازی تیم ملی برای حضور در این رقابت‌ها در تالار هندبال آغاز شد. تیم ملی هندبال ایران در حالی بعد از نایب‌قهرمانی بازی‌های آسیایی ٢٠١٠ مسیر خودش را پیدا کرده که با استعفای ناگهانی علیرضا رحیمی، فدراسیون هندبال از هم پاشید و تیم‌های ملی به حال خود رها شدند. این فدراسیون به‌طور میانگین در شش سال گذشته، در هر سال با یک مدیر اداره شده است. جلال کوزه‌گری، خسرو نصیری، احمد گواری، سیدابوالحسن مهدوی، عباسعلی اکبری و علیرضا رحیمی رؤسا و سرپرستانی بوده‌اند که از بهمن ۸۹ تا اسفند ۹۵ فدراسیون را مدیریت کرده‌اند. مدیرانی که هرکدام چند ماه روی صندلی این فدراسیون نشستند و هر کدام ساز خود را زدند. به صراحت باید گفت دلایل ناکامی امروز هندبال ایران را باید در تغییرات مداوم مدیریتی آن جست‌وجو کرد. هندبال یکی از پرچالش‌ترین فدراسیون‌های ورزشی کشور بوده که به سبب ناهماهنگی میان اهالی این رشته و مهم‌تر از همه بی‌تفاوتی وزارت ورزش که مسئول اصلی رسیدگی به مشکلات آنهاست، در سراشیبی قرار گرفته است.
هندبال ایران دوباره به اغما رفت
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر