تیم دانش و فناوری پارس دان
زیردریایی پنهانکار مخوف روسیه؛ مایه وحشت آمریکا
برترین ها – ترجمه از حسین علی پناهی: زیردریایی های کلاس «کیلو» (Kilo) از لحاظ تکنیکی و صادراتی بسیار موفق عمل کردند. زیردریایی های مشهوری که تقریباً به معنای یک راه چاره برای نجات از درگیری در کشورهای متحد اتحاد جماهیر شوروی بوده و در طرف دیگر برای کشورهای عضو ناتو به یک کابوس تبدیل شده بود. ۵۳ فروند از این زیردریایی ها در طول ۳۳ سال ساخته شد که بار کاری لازم برای شرکت های کشتی سازی بزرگ روسی در طول دوران رکود پس از جنگ سرد را به منظور ادامه فعالیت آن ها فراهم کرد. علاوه بر عملیات های روسیه علیه داعش، بالا گرفتن تنش در دریای جنوبی احتمال درگیری های دریایی را افزایش داده است به همین دلیل باید شاهد حضور زیردریایی های کلاس کیلو در آب های آسیا باشیم.
برخلاف نیروی دریایی ایالات متحده، که زیردریایی های خود را به طور کلی اتمی کرده است اما روسیه هنوز به طور مشترک از زیردریایی های اتمی و دیزلی استفاده می نماید. زیردریایی های روسی نسبت به همتایان آمریکایی خود به مناطق عملیاتی نزدیک تر هستند. در حالی که روسیه از زیردریایی های هسته ای خود برای گشت زنی در آب های دوردست استفاده می کند ناوگان زیردریایی های دیزلی این کشور به خوبی برای نبرد در اروپا، خاورمیانه و کشورهای اطراف روسیه آمادگی دارند.
تکیه گاه اصلی نیروی دریایی روسیه از ابتدا زیردریایی های کلاس ۸۷۷ بوده که ناتو و کشورهای غربی آن را با نام «کیلو» می شناسند و نسخه های روزآمد و مدرن این زیردریایی بسیار بی صدا و پنهانکار هستند. این کلاس روی هم رفته بیش از سه دهه است که در کارخانه های کشتی سازی روسیه ساخته می شود که این موضوع خود مبین کارآیی فوق العاده این زیردریایی در دریا بوده است. این زیردریایی در ابتدا قرار بود که در اختیار نیروهای دریایی کشورهای عضو پیمان ورشو قرار گرفته و جانشین قایق های قدیمی کلاس ویسکی و فوکستروت شود. این زیردریایی تنها ۷۲.۵ متر طول و ۹.۷ متر عرض و ۳۰۷۴ تن نیز وزن دارد. این زیردریایی تنها ۱۲ نفر افسر خدمه و ۴۱ خدمه ساده داشته و می تواند بدون نیاز به سوختگیری و تامین تجیهیزات مجدد ۴۵ روز را بدون وقفه به ماموریت خود ادامه دهد.
توان مورد نیاز برای این زیردریایی توسط دو ژنراتور دیزلی و یک گرداننده الکتریکی تامین شده که می توانند سرعت ۱۸.۵ کیلومتر در ساعت در سطح و ۳۱ کیلومتر در ساعت در زیر آب را برای آن فراهم نمایند. این زیردریایی ها در مقایسه با زیردریایی های دیگر سرعت زیادی ندارند. برد عملیاتی آنها بین ۱۱۱۱۰ تا ۱۳۹۰۰ کیلومتر است یعنی این زیردریایی می تواند از مرکز فرماندهی ناوگان شمالی روسیه مسیر یک هزار کیلومتری را گشت زنی کرده و سپس به کوبا برسد. آن ها زیاد به عمق نیز نمی روند و بر اساس گزارش ها زیردریایی های کلاس کیلو معمولاً ۲۴۰ متر به عمق می روند و در بهترین حالت تا عمق ۳۰۰ متری نیز خواهند رفت این زیردریایی ها در آب های کم عمق نیز عملکرد خوبی دارند و با استفاده از دو پروانه پیشران که توسط موتورهای با سرعت پایین تغذیه می شوند کار کرده و به آن اجازه می دهند که در فضای نزدیک به کف دریا عملکرد بهتری داشته باشند. بخش زیادی از بی صدایی این زیردریایی مربوط به داخل آن است.
بدنه زیردریایی تقریبا به شکل یک قطره آب بوده و این طراحی جدید فشار آب روی طرح های زیردریایی قدیمی دوران جنگ جهانی دوم کاهش می دهد. موتور پیشران روی یک پایه ی لاستیکی قرار گرفته تا با برخورد آن با بدنه جلوگیری کند. همچنین این شیوه طراحی باعث می شود که لرزش ها به سر و صدا تبدیل نشده و این صداها در بیرون از زیردریایی شنیده نشوند. همچنین این زیردریایی دارای روکشی لاستیکی ضد پژواک است که سر و صدایی که در نتیجه ی حرکت زیردریایی تولید می شود را از بین خواهد برد این لایه روکش مانند به این زیردریایی ظاهری بسیار گرد و چاق می دهد که در عکس ها نیز می توان آن را مشاهده کرد. سیستم تولید هوا می تواند هوای مورد نیاز برای خدمه به مدت ۲۶۰ ساعت را تولید نماید که با توجه به این توان زیردریایی کلاس کیلو می تواند دو هفته را بدون آمدن روی آب به ماموریت خود ادامه دهد.
سیستم سنسوری این زیردریایی از یک رادار ام جی کا-۴۰۰ روبیکون (شارک گریل) فعال و انفعالی با فرکانس پایین با یک رشته بدنه ای انفعالی تشکیل شده است. همچنین این زیردریایی یک رادار فرکانس بالای ام جی ۵۱۹ Mouse Roar نیز دارد که برای دسته بندی اهداف و جلوگیری از برخورد با مین تعبیه شده است. برای مسیر یابی ساده و جستجوی سطحی این زیردریایی به یک رادار آلباتروس ام آر کا ۵۰ مجهز شده است.
همچنین این زیردریایی دارای شش سیلندر اژدر انداز با قطر استاندارد ۵۳۳ میلیمتر است که در اصل قرار بود محل نگهداری تعدادی اژدر و ۱۸ موشک ضد زیردریایی استارفیش اس اس-ان- ۱۵ آی باشد. در آخرین مدل از این زیردریایی دو سیلندر اژدر انداز توانایی شلیک اژدرهای با هدایت سیمی را دارند. همچنین در این کلاس یک موشک انداز ضد هوایی که روی دوش سوار شده و جایگاهی برای اپراتور آن نیز در این زیردریایی تعبیه شده است.
بیش از ۲۴ زیردریایی کلاس کیلو در دوران شوروی سابق عملیاتی شده بودند که از این تعداد هنوز ۱۱ فروند در حال انجام فعالیت های خود هستند. یکی از این زیردریایی ها به کشور لهستان فروخته شد که هنوز عملیاتی بوده و یکی دیگر نیز به رومانی فروخته شد که از سرویس خارج شده است. ۹ فروند دیگر نیز به هند فروخته شد که از این تعداد هنوز ۹ فروند عملیاتی بوده و زیردریایی دهم نیز در آگوست سال ۲۰۱۳ دچار حریق شده و در دریا غرق شد. ایران نیز ۳ و الجزایر ۲ فروند از این زیردریایی را در اختیار دارند. چین نیز پس از دوران جنگ سرد دو فروند از این زیردریایی ها را از روسیه خریداری نمود.
زیردریایی ها یکی از اولین تجهیزات سنگین دریایی بودند که کارخانه های کشتی سازی روسی پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی شروع به ساخت آن ها در مقیاس گسترده کردند. یک نمونه ی مدرن شده از کلاس کیلو با نام «پروژه ۶۳۶.۶ » یا «کیلو بهینه سازی شده» برای جوان سازی ناوگان زیردریایی های نیروی دریایی روسیه ساخته شد که مورد تحسین کارشناسان قرار گرفت.
کلاس ۶۳۶.۶ از همه لحاظ بهینه سازی و مدرن شده بود. ابعاد این مدل نسبت به مدل های قبلی تقریباً هیچ تغییری نکرده اما طراحی قسمت سینه ی زیردریایی با تغییرات اندکی به منظور بهبود جریان هیدرودینامیک تغییر داده شده بود. تغییرات اعمال شده به طور ویژه برای ایزوله کردن بیش از پیش موتورخانه بوده و قسمت های مرکزی موتوری آن به جاهایی منتقل شده بود که سر و صدای کمتری را تولید کنند. این نمونه در زمینه ی طی مسافت در هر بار سوخت گیری نسبت به نمونه های قبلی ۲۵ درصد عمکلرد بهتری داشته اما سیستم ردیاب زیردریایی آن نسبت به نمونه ی اولیه تفاوتی نداشت.
یکی از بهینه سازی های اصلی در کلاس ۶۳۶.۶ توانایی پرتاب موشک های کروز کالیبور است. کالیبور اسم گونه ی متنوعی از موشک های زمینی، ضد کشتی و ضد زیردریایی است. در دسامبر ۲۰۱۶، زیردریایی روستوف-اون- دون از موشک های بالستیک کالیبور برای هدف قرار دادن مواضع داعش استفاده نمود.
جمهوری خلق چین یکی از اولین مشتریان مدل ۶۳۶.۶ بوده و در دهه ی ۱۹۹۰ توانست ۱۰ فروند از این زیردریایی ها را خریداری نماید. این زیردریایی ها بین ناوگان شرقی و جنوبی نیروی دریایی این کشور تقسیم شده اند. یکی دیگر از خریداران این مدل الجزایر بوده که برای تکمیل ناوگان زیردریایی های کلاس قدیمی خود دو فروند زیردریایی مدرن کیلو نیز به ناوگان خود اضافه کرده است.
ویتنام نیز تاکنون ۶ فروند زیردریایی از کلاس ۶۳۶.۶ را سفارش داده که ۵ فروند آن را تحویل گرفته است تا بدین ترتیب در برابر تهدیدات چین قدرت دریایی خود را تقویت کرده باشد. این دو کشور سابقه ی دشمنی و درگیری داشته و این روزها نیز اکتشاف نفت توسط دولت چین در مناطق دریایی مورد مناقشه باعث تیرگی بیش از پیش روابط دو کشور شده است. ویتنام برای خرید این ۶ فروند زیردریایی بیش از ۱.۸ میلیارد دلار هزینه کرده است.
روسیه نیز ۶ فروند از این زیردریایی ها را برای تقویت ناوگان زیردریایی های خود خریداری کرده است. آخرین زیردریایی این کلاس با نام «کوپلینو» (Kolpino) در فوریه سال کنونی در سنت پترزبورگ به آب انداخته شد. کوپلینو در ناوگان دریای سیاه مشغول به کار شده و در حملات علیه نیروهای داعش از آن استفاده خواهد شد. خبرهای حاکی از این است که ارتش این کشور خرید زیردریایی های کلاس کیلو را متوقف کرده و سعی دارد به سمت خرید زیردریایی های کلاس «لادا» (Lada ) برود.
زیردریایی پنهانکار مخوف روسیه؛ مایه وحشت آمریکا
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر