گروه خبری پارس دان
با کفش حتی روی گلیم و حصیر نروید!
خسرو معتضد در روزنامه جوان نوشت: از سفر یک ماه و نیمه‌ام از کشورهای جنوب شرقی آسیا باز می‌گشتم. از خزانه دولت خودمان نبود. پیش از انقلاب یک بورس آموزشی از سوی یونیسف برای تبلیغات در زمینه بهداشت و خانواده بود؛ شیوه آموزش از طریق مطبوعات، نشریات، رادیوها و تلویزیون. در فرودگاه کوآلالامپور زمان را از دست دادم، بلیت در دست داشتم به مسئول پرواز فرانس مراجعه کردم و مشکلم را گفتم؛ خانمی مؤدب بود.
سری تکان داد و از نگرانی نجاتم داد. گفت با ژاپن ایر می‌فرستمت، ما با هم قرار تبادل مسافر داریم. پس از ۴۵ دقیقه خبرم کردند. هواپیمایی ژاپن‌ایر به تهران پرواز می‌کرد. از پلکان فرودگاه بالا رفتم و وارد هواپیمای جت غول‌پیکر ژاپنی شدم. چند مهماندار خنده‌رو پیش آمدند و به انگلیسی گفتند کفش‌هایتان را از پا خارج کنید و این دمپایی‌ها را بپوشید. حال را نمی‌دانم ولی در سال ۱۹۷۷ هیچ مسافری نمی‌توانست با کفش قدم به هواپیماهای ژاپن ایر بگذارد.
دمپایی‌های پارچه‌ای سفید نخی به من دادند و حتی کمک کردند آن را بپوشم. کفشم را در قفسه‌ای گذاشتند و شماره‌ای به من دادند. تمام مسافران اعم از امریکایی، اروپایی، آسیایی، آفریقایی، عرب، چینی و ژاپنی آن دمپایی راحتی را به پا داشتند و روی فرش یا موکت نرم کف هواپیما راه می‌رفتند. به فکر فرو رفتم که ایشان چه پاکیزه مردمانند، در آن خانه‌های چوبی زیبایشان کفش از پا در می‌آورند و این رسم زیبا را به هواپیماهای خودشان نیز انتقال داده‌اند.
در فیلم‌های سینمایی کره‌ای و ژاپنی و اخیراً در سریال‌های ترکیه‌ای می‌بینیم که هر کس وارد خانه می‌شود، کفش‌ها یا چکمه‌های خود را در می‌آورد. چرا؟ برای اینکه کفش میکروب‌زاست. در خیابان که راه می‌رویم، انواع پلشتی‌ها به کف کفش می‌چسبد و وقتی وارد خانه خودمان یا میزبان‌هایمان می‌شویم میکروب و پلشتی و حتی نجاست را انتقال می‌دهیم. زدودن آثار پلشتی کف کفش کار سختی است. جارو و جاروبرقی حتی جاروهایی که مجهز به دستگاه آبفشان و شوینده و محلول هستند نمی‌توانند پلشتی کف کفش را از تار و پود فرش‌های ایرانی بزدایند.
فرش ایرانی یک کفپوش نیست. یک تابلوی نفیس است. یک کاردستی حاصل زحمت قالیبافان هنرمند ایرانی است. پس از دیدن اهتمام مهمانداران هواپیمایی ژاپن‌ایر همه مسافران باید کفش از پا در آورند. کفش از پا در آوردن در خانه‌های قالی‌پوش ایرانی را نشانه املی نمی‌دانم. جلوه درخشان و بارزی از احترام به بهداشت و تندرستی می‌دانم. برخی از مهمانان که به خانه من می‌آیند، شاید می‌رنجند که کفش از پا در آورند. با کفش روی فرش رفتن نشانه تجدد مآبی و پیشرفتگی است! اما امیری بلندپایه که اکنون در رفیع‌ترین مقام ارتشی است، سه سال پیش که در اوایل ماه رمضان برای دیدنم و نگاه افکندن به کتابخانه‌ام به خانه‌ام آمد، بدون آنکه چیزی به او گفته شود، کفش از پا در آورد. دمپایی سفید معروف را به پا کرد و به کتابخانه‌ام آمد تا بنشیند و ساعتی از کتاب صحبت کنیم. با کفش روی فرش یا حتی گلیم یا حصیر خانه مردم چه در شهر و چه در روستا نروید. مردم ایران اغلب عادت دارند روی زمین بنشینند و همه مبل‌نشین نیستند. من خودم اغلب برای تماشای تلویزیون روی زمین نشستن و لم دادن به یک پشتی را ترجیح می‌دهم.
ایرانیان روی فرش نماز می‌خوانند و مهر و سجاده پهن می‌کنند. در خانه‌های روستایی تقریباً از میز، صندلی و مبل خبری نیست. فیلم‌های کره‌ای، ژاپنی و ترکیه‌ای را از نظر بگذرانید. هر آقا یا خانمی که وارد می‌شود، کفش از پا در می‌آورد. در فیلم‌های ترکیه‌ای دیده‌ام آقایان و خانم‌های نسل جدید ترکیه که کفش‌های بسیار شیکی به پا دارند، کفش‌ها را از پا در می‌آورند.
در شبکه‌های اجتماعی دیدم مردم از کار غلط آقای دکتر اسحاق جهانگیری رنجیده و ایشان را مورد انتقاد شدید قرار داده‌اند که چرا وقتی برای عیادت به خانه یک فرد زلزله‌زده در بستر خوابیده، رفته کفش از پا در نیاورده است. مردم کار او را توهین به آن خانواده زلزله‌زده دانسته‌اند. آقای جهانگیری با نزاکت فوراً به عذرخواهی پرداخت و عذرخواهی ایشان و دلیلی که آوردند، شتابزدگی بود که تأثیر مثبتی در مخاطبان به جا نهاد.
نکته‌ای که توجه مرا جلب کرد، این بود، چرا در تلویزیون و رادیو این نکات تذکر داده نمی‌شود؛ مثلاً آقای رئیس دفتر ریاست‌جمهوری که شنیده‌ام دو دهه پیش در وزارت امور خارجه بوده است، در جلسه بسیار مهم سران ایران، روسیه و ترکیه جلوی دهها دوربین تلویزیون و فیلمبرداران و عکاسان دست به دهان خود می‌برد و با انگشت اعماق دهان را می‌کاود تا بقایای لقمه‌ای را که لای دندان‌هایش گیر کرده، درآورد و قورت دهد. آیا بهتر نبود ایشان قبل از آغاز جلسه این کار را می‌کرد؟
واقعاً ایشان فکر نکرد دوربین‌ها این آداب ندانی ایشان را ضبط می‌کنند و در همه جا انتشار می‌دهند؛ در جلسه‌ای که پوتین و اردوغان و روحانی حضور دارند. رئیس دفتر ریاست‌جمهوری ایران، آداب معاشرت نمی‌داند!
گروه خبری پارس دان
با کفش حتی روی گلیم و حصیر نروید!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر