پارس دان :روز یادبود کشته های جنگ، یکی از مهم ترین تعطیلات عمومی در ایالات متحده است. طی این روز هزاران رژه ارتشی در سراسر کشور برگزار می شود و میلیون ها نفر به سربازان از دست رفته ادای احترام می کنند. از آن جایی که این روز فرصت مناسبی برای حمله به مردم از سوی تروریست هاست، سرویس های امنیتی در چنین روزی به حال آماده باش قرار می گیرند.
در سال ۲۰۱۳ (۱۳۹۲) به نظر می رسید که بدترین کابوس نیروهای امنیتی به حقیقت پیوسته است. در چهار ایالت آمریکا انفجارهایی در اتصالات حیاتی حصارهای الکتریکی رخ داد. ده ها هزار نفر تحت تاثیر قرار گرفتند و در آسانسورها یا در ترافیک گیر افتادند. شایعه حمله بزرگ هکری به سرعت فراگیر شد.
اما چه کسی پشت این حمله بود؟ روس ها مقصرند؟ چینی ها؟ نه! درواقع حقیقت بسیار کسل کننده اتر از این حرف هاست. جنایتکاران اهل خود آمریکا بودند و برای حمله نه از کامپیوتر استفاده کردند و نه از مواد منفجره، سلاح آن ها فقط چهار پنجه خودشان بود.
زیرساخت های حیاتی مثل حصارهای الکتریکی، شبکه های ارتباطی و سیستم های ترافیکی درواقع استخوان بندی شهرها را تشکیل می دهند. مداخله در آن ها جریان عادی زندگی شهری را سریعا از بین می برد. برای سال ها، سازمان های جاسوسی «راه های ممکن به زانو درآوردن یک کشور توسط هکرها» را بررسی می کردند. به مرور دولت ها منابع بیشتری را برای مبارزه با این خطر احتمالی اختصاص دادند و بزرگ ترین تهدید هم، حمله ای فاجعه بار به زیرساخت های انرژی شمرده شد.
اما دشمن اصلی این زیرساخت ها از نوع کاملا متفاوتی است. خواهید دید که انسان ها پشت چنین حملاتی نیستند، بلکه مقصر حیوانات فضول هستند. پرنده ها، عروس های دریایی، مورچه ها و بدتر از همه، سنجاب ها. در بعضی ایالات آمریکا برق گرفتگی های ناگهانی متواتری به دست این جانوران دم پشمالو رخ می دهد. آن ها مقصر اصلی واقعه روز یادبود کشته های جنگ در سال ۲۰۱۳ (۱۳۹۲) هستند و این در حالی است که تاکنون فقط سه یا چهار حمله موفق توسط هکرهای انسانی واقعی با استفاده از اینترنت علیه تسهیلات صنعتی روی داده است.
این قبیل حمله های سایبری، عامدانه بسیار مشکلند. زمان زیادی برای برنامه نویسی و هزینه هنگفتی برای تولید ویروسی رایانه ای صرف می شود و باز هم سازمان های ضدجاسوسی و مجهز از عهده مقابله با آن برآمده و هکرها را شکست می دهند. اما هیچ کدام از این ترفندهای ضدجاسوسی تاثیری روی گروهک تروریستی «سنجاب ها» ندارد. آن ها برای خرابکاری نیازی به پول ندارند.
درواقع این گروه به قدری قدرتمند است که انجمن تولیدکنندگان انرژی در ایالات متحده برای این موضوع سیستم ثبت وقایع مجزایی ایجاد کرده و ماهانه حدود ۰٫۱ تا ۰٫۶ حادثه به ازای هر هزار مشتری به ثبت می رساند.
اگر این حملات در کلانشهری مانند تهران اتفاق می افتاد، هر ماه شاهد ۳۰۰ تا ۲۰۰۰ حادثه از این دست می بودیم. این حملات فقط در کالیفرنیا سالانه ۳۰۰ میلیون دلار هزینه به بار می آورند. معمولا حیوانات کابل های حامل جریان و اجزای زمینی آن ها مانند دکل ها را به طور همزمان لمس می کنند و اتصال کوتاه ایجاد می شود.
گاهی این اتفاق فقط به اندازه کسری از ثانیه طول می کشد و منبع به صورت خود به خود دوباره آغاز به کار می کند. در مواقع دیگر، سنجاب در حالت اتصال کوتاه به دام می افتد و به همین دلیل، سیستم برای جبران برق هدر رفته، برق بیشتری را به خود می کشد. سنجابی که در معرض دمای بالاتر از هزار درجه سانتی گراد قرار بگیرد، منفجر می شود و این رخداد، تاسیسات را به کلی از فعالیت ساقط می کند.
اما با وجود این خطرها، ایستگاه های انشعاب برق همچنان حیوانات زیادی را به سمت خود جلب می کنند. آن ها پناهگاه هایی برای فرار از دست شکارچیان هستند. باد و مکش هواکش های خنک کننده، دانه ها و دیگر مواد غذایی را به داخل تاسیسات می برند. علاوه بر این، آن جا همواره چیزی برای جویدن وجود دارد. دندان پیشین سنجاب ها سالانه ۲۵ سانتی متر رشد می کند و این جوندگان برای مهار رشد این دندان ها مجبورند مداوم اجسام را بجوند.
مسئولان همه چیز را برای دور کردن سنجاب ها امتحان کردند: نرده محافظ برای پنجره ها، عروسک هایی به شکل سمور درختی و حتی ادرار روباه؛ اما هیچ کدام، این موجودات را از هک کردن زیرساخت های ایالات متحده باز نداشته است. ارتش تروریست های خزدار همچنان به پیش می رود.
من دشمن شماره یک زیرساخت های حیاتی هستم
• نام: SCIURUS
• منطقه عملیات: آمریکای شمالی، اروپا
• هدف مورد علاقه: ایستگاه های انتقال برق
• سلاح: دندان های پیش، کل بدن
• خسارت: قطع برق، متلاشی شدن حصارهای الکتریکیوقتی نوبت به خرابکاری در زیرساخت های حیاتی برسد، گروه هکرهای بین المللی «Anonymous» که موفق ترین هکرهای دنیا هستند، پیش سنجاب ها لنگ می اندازند. زیرساخت های حیاتی شامل مراکز انرژی، شبکه های ارتباطی و سازمان های حیاتی دیگر مثل آب و فاضلاب است. تا به امروز هکرهای انسانی فقط چهار حمله سایبری موفق از این دست انجام داده اند. درحالی که شمار این حمله ها توسط سنجاب ها هزار برابر آن است.
معلوم نیست چرا هکرهای انسانی همچنان عناوین خبری را به خود اختصاص می دهند. هر چند سنجاب ها انگیزه ای موذیانه بری تهدید زیرساخت های حیاتی شرها ندارند. اما باز هم این میزان نگرانی درباره آن ها بسیار بالاست. سنجاب ها سالانه حدود ۳۰۰ خرابکاری فقط در شهر «آستین» (Austin) در ایالت تگزاس به بار می آورند.
هیچ کس نمی تواند آمار دقیق تمامی حملات آن ها را به دست آورد یا حتی عدد آن را تخمین بزند. چرا که بعضی از آن ها فقط برای کسری از ثانیه طول می کشد و در بدترین حالت فقط باعث سوسوزدن ساده برخی منابع نور می شود؛ اما این موجودات کوچک می توانند فاجعه های بزرگی هم به بار آورند.
آن ها تاکنون دوباره معاملات ارز و سهام «نزدک» (NASDAQ) را در وال استریت تعطیل کرده اند. در شهر «تامپا» در ایالت فلوریدا، یک سنجاب سیم های برق تصفیه خانه شهر را جوید و منجر به اخلالی در شبکه آب آشامیدنی شد که ۳۷ ساعت طول کشید و ساکنان شهر مجبور به جوشاندن آب قبل از مصرف آن شدند.
در واقعه ای دیگر در کانادا، سنجابی که وارد اتاقک مبدل برق شده بود، به گلوله ای آتشین با دمای سه هزار درجه سانتی گراد تبدیل شد و به مدت یک ساعت، برق را در ناحیه ای به بزرگی ایالات ویکتوریا قطع کرد.
به همین دلیل است که متخصصان دفاع سایبری به صورت غیررسمی تصدیق می کنند این هکرهای چهارپا می توانند مشکلات بزرگی راه بیندازند و حتی برخی از آن ها مثل نابت رییس سابق «آژانس امنیت ملی آمریکا» رسما گفته اند اصلی ترین تهدید علیه زیرساخت های انرژی الکتریکی، سنجاب ها هستند.
ما نیروگاه های هسته ای را خاموش می کنیم
• نام: ATIRUA AILERUA
• منطقه عملیات: در مناطق بین مدارهای راس السرطان و راس الجدی
• هدف مورد علاقه: نیروگاه های ساحلی
• سلاح: بازوها، تمام بدن
• خسارت: مسدود کردن منابع آب خنک کننده نیروگاه ها و خاموشی
پایگاه های انرژی هسته ای از حفاظت شده ترین ساخته های بشر روی زمین هستند. تا به امروز انسان ها نتوانسته اند هیچ خسارت قابل ملاحظه ای در این تشکیلات ایجاد کنند (حتی فاجعه نیروگاه ها چرنوبیل هم به عمد اتفاق نیفتاد)، اما موجوداتی بدون مغز توانسته این کار را کنند.
در سال ۲۰۱۳ (۱۳۹۲) عروس های دریایی در حمله ای دسته جمعی، لوله های آّب خنک کننده نیروگاه هسته ای اسکارشمن (Oskarshamn) را در سواحل سوئد مسدود کردند. این موضوع باعث شد که یکی از سه راکتور این نیروگاه که ۱۰ درصد برق کشور سود را تامین می کند، برای سه روز خاموش شود.
با این که ۹۵ درصد بدن عروس های دریایی را آب تشکیل می دهد، این موجود، قدرتی مثال زدنی برای خرابکاری دارد و تاکنون چند نیروگاه هسته ای که در سواحل کره جنوبی، اسکاتلند و آمریکا قرار دارند، قربانی آن ها شده اند.
ما راه آهن را به زانو در می آوریم
• نام: پرندگان
• منطقه عملیات: سراسر دنیا
• هدف مورد علاقه: کابل های ولتاژبالا
• سلاح: بال ها
• خسارت: اخلال در حمل و نقلنشستن پرنده ها روی سیم های ولتاژ بالا صحنه ای معمولی به حساب می آید و تا زمانی که آن ها فقط آن جا بنشینند، مشکلی پیش نمی آید؛ اما گر بال سرگردان یکی از آن ها بین دو سیم یا دکل قرار بگیرد، بین شبکه هایی با ولتاژ ۱۰ هزار ولت، اتصال کوتاه رخ می دهد و شبکه قطع می شود. در بعضی موارد ،حتی مقدار بسیار کمی از فضولات پرندگان می تواند همین اثر را داشته باشد.
حالا اگر این هکرهای حیوانی به خطوط برق شبکه ریلی حمله کنند، چه اتفاقی می افتد؟ قطارها متوقف می شوند و کل شبکه از پا درخواهدآمد. البته سناریوی معمول تر این است که پرنده ای روی سیم ولتاژ بالا نشسته، بعد از شوک الکتریکی می میرد، شعله ور می شود و روی زمین می افتد. چنین اتفاقی می تواند آتش سوزی بزرگی به پا کند.
به خاطر همین باید پرنده ها را از شبکه های فشار قوی و به خصوص راه آهن دور نگاه داشت. مثلا برای دور نگه داشتن کبوترها می توان عروسک هایی به شکل دشمنان طبیعی شان (مثل جغدها) نصب کرد؛ اما خود این کار هم می تواند منجر به مشکلات دیگری شود؛ حداقل یک مورد ثبت شده که شاهینی به یک جغد مصنوعی حمله کرد و باعث قطع برق شد.
ما در کارخانه های مواد شیمیایی خرابکاری می کنیم
• نام: AVLUF AIREDNALYN
• منطقه عملیات: آمریکای شمالی و جنوبی
• هدف مورد علاقه: سیستم های الکتریکی
• سلاح: مواد شیمیایی
• خسارت: اتصال کوتاه، خرابی کاملهمه مورچه ها صرفا دنبال ساخت لانه و در فکر جمع آوری قوت زمستانی نیستند. مورچه دیوانه «رزبری» (Rasberry) هیچ چیزی را بیشتر از جمع شدن درون وسایل الکتریکی دوست ندارد. کامپیوترها، جعبه های فیوز برق و حتی کل نیروگاه های الکتریکی از مکان های مورد علاقه این مورچه های سه میلی متری برای پرورش نوزادان محسوب می شدند.
حشره شناسان حدس می زنند که این اتفاق به خاطر علاقه آن ها به گرما و توانایی عبور این موجودات ریز از درون منفذهای کوچکی است که برای خنک ردن دستگاه های الکتریکی تعبیه شده اند. مورچه ها، روکش های عایق برق را ذره ذره می خورند و همین می تواند باعث ایجاد اتصال کوتاه در دستگاه های الکترونیکی شود.
اگر مورچه ای در اثر برق گرفتگی بمیرد، بدنش «فرومون خطر» آزاد می کند تا به بقیه اطلاع دهد که در شرایط بحرانی قرار دارند. به دنبال این هشدار شیمیایی، تمام کلونی در حالت حمله قرار می گیرد و هیاهویی به پا می شود که معمولا کل سیستم های الکتریکی را نابود می کند.
سیستم کنترلی دریچه های لوله کشی یک کارخانه مواد شیمیایی دو بار به همین صورت از کار افتاد. این حشرات سالانه تا ۱۴۵ میلیون دلار خسارت وارد می کنند.
منبع: World of knowledge
گردآورری در پورتال خبری و سرگرمی پارس داون
بزرگترین خرابکارهای زیرساخت های بشر
